مطالعه میدانی دوام چوب ها ی توسکا و ممرز در آب ها ی ساحلی بندر امیرآباد دریای خزر

به منظور ارزیابی دوام گونه­ ها ی چوبی و صنعتی توسکا و ممرز، ابتدا گرده­بینه­ ها ی این گونه­ ها به الوار تبدیل و پس از اطمینان از کاهش رطوبت، الوار ها به نمونه­ ها ی ویژه تست­ ها ی دریایی اندازه­بری شدند. نمونه­ ها ی آماده­شده با ماده حفاظتی مس- کروم- ارسنیک (cca) با روش سلول­پر اشباع گردیدند. جهت آزمایش میدانی، نمونه­ ها ی تیمارشده و شاهد به ساحل دریا منتقل و در ایستگاه ماهی گیری امیرآباد در عمق یک متری نصب شدند. نتایج ارزیابی­ مشاهد ها ی از اثر ها ی موجودات دریایی بر روی نمونه­ ها پس از مدت زمان سه، شش، نه و دوازده ماه ثبت گردید. این نتایح نشان داد که قارچ­ ها ی رنگ­کننده چوب و همچنین بالانوس­ ها ی دریایی قادرند نمونه­ ها ی کنترل (شاهد) را اشغال کرده و یا بر روی آن ها زندگی کنند. اما در روی نمونه­ ها ی تیمارشده تعداد کمتری از بالانوس­ ها ساکن شدند. با افزایش مدت زمان ماندگاری نمونه­ ها ی شاهد از 3 به 12 ماه، حضور این موجودات بر روی چوب­ ها بیشتر گردید. میزان کاهش وزن نمونه­ ها ی شاهد توسکا در طول یک سال ماندگاری در ساحل دریا حدود 5/3 درصد بود. درحالی­که نمونه­ ها ی تیمارشده توسکا نه تن ها کاهش وزن نداشتند بلکه 21/12درصد افزایش وزن نیز پیدا کردند. علّت افزایش وزن نمونه ها ی تیمارشده احتمالاً بر اثر جذب املاح آب دریا بوده است. در خصوص گونه ممرز نیز نتایج کم و بیش مشابه بود. به طوری که کاهش وزن نمونه­ ها ی شاهد 7/2 درصد و تیمارشده دارای افزایش وزن 9/7 درصد بودند. برروی نمونه­ ها ی تیمارشده هر دو گونه آثاری از حمله قارچ­ ها ی رنگ­کننده مشاهده نشد. در پایان می­توان  نتیجه گیری کرد که کاربرد چوب­ ها ی حفاظت شده در دریای مازندران برای بیشتر استفاده­ ها ایمن می­باشد.